(c) प्रियांका पाटील |
जीवन कधी गडद, काळोखी निराशा,
कधी लख्ख, शुभ्र, उजळती आशा;
कधी उदास, स्तब्ध, नि:शब्द, शांत,
कधी हर्षोल्हासित, बोलके, बेधुंद;
कधी चंचल, उथळ झरा हे अवखळ
कधी डोह अथांग,ज्याचा न लागे तळ;
कधी निडर ते, कधी ते कातर,
कधी पोक्त तर, कधी अल्लडपर;
कधी जणु कुणि
मुनि विरक्त,
कधी ते मोही, लोभी,आसक्त;
कधी गळणारे पान शिशिरातील,
कधी वसंतामधले नवदल;
का वाटावे कधी निर्मळ सारे,
आणि कलुषित कधी दिसावे?
जीवनाच्या किती छटा निराळ्या,
कधी कपटी, कधी साध्या भोळ्या
जीवनाचे हे गूढ उकलेना,
खरे स्वरूप ते कधी कळेना;
जीवन शब्दांत व्यर्थ मांडसी
एक परिभाषा नाहीत यासी,
हेच परि असे सत्य अंतिम,
जो भाव अंतरीचा,भासे ते तत्सम!
No comments:
Post a Comment