पानावरचा दवबिंदू
भासत होता मोत्यासमान,
काय करता येईल त्यातून
विचार आले अनेक मनात.
भासत होता पा-यासम,
भरुन घ्यावा नळीत तयास,
अन् बनवावे तापमापक,
मुलांना देण्या ज्ञान अगाध.
शिक्षकी, विचार आला मनात
बघत होता थेंबाकडे,
टकमक लावूनीया डोळे,
शमवेल आता तृष्णा माझी,
सरसावत तो आला पुढे.
कुणीएक पक्षी चातक
कुणी सराफ मनी वदला,
मनःशांतीसाठी हाच हवा,
स्पर्श तयाचा होईल कांतीला,
अशी मोत्याची बनवू करांगुलीला
चंद्र बळासाठी, हाच बरा.
पाहूनी त्या दव बिंदूस
कुणी भक्त होऊनी आकृष्ट,
मनी आला विचार तयास
मस्तकीच्या मयूरपिसास.
शोभिवंत होईल मम कान्ह्यास
जवळ जाऊनी होते निरखत
शोभेल की आपुल्या अंगठीत
का अडकून द्यावा गळसरेत?
विचार आला मम हृदयात
अन् हळूच लाविला हात तयास
निसटला की हो पानावरूनी,
निखळावा मोती धाग्यातूनी
गेले विचार क्षणात विखरुनी
घरगंळले मनाच्या ओंजळीतूनी
पानावरचा दवबिंदू
भासत होता मोती समान
--- वैशाली वर्तक
No comments:
Post a Comment